برآورد گوارش پذیری ظاهری پروتئین گندم های سرداری و آذر 2 با آنزیم و بدون آنزیم در جوجه های گوشتی پرورش یافته در قفس

این آزمایش به منظور ارزیابی گوارش­پذیری ظاهری پروتئین دو واریته گندم شامل سرداری و آذر 2 در شرایط حضور و عدم حضور مکمل آنزیمی(مولتی آنزیم گریندازیم) در جوجه­های گوشتی انجام شد. جهت انجام این آزمایش 180 قطعه جوجه گوشتی در سن 14 روزگی (مخلوط دو جنس سویه کاب 500) از جوجه­کشی تجاری خریداری و به­طور تصادفی در6 قفس سه طبقه توزیع گردیدند. جیره­ها شامل یک جیره پایه که جیره­ای بر پایۀ ذرت-کنجاله سویا و یک جیرۀ آزمایشی شامل60% جیرۀ پایه و 40% ارقام گندم آسیاب شده بودند که با و بدون افزودن آنزیم به طور تصادفی هرکدام به 3 تکرار (دارای 10 پرنده)، اختصاص داده شدند. آزمایش فاکتوریل بر پایه­ی طرح کاملاً تصادفی در دورۀ رشد(14 تا 20 روزگی) و دورۀ پایانی(30 تا 36 روزگی) اجرا شد. ارقام گندم­های مورد استفاده در این تحقیق از استان کردستان(شهرستان دهگلان) تهیه گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن آنزیم به جیرۀ پایه در دورۀ رشد موجب بهبود معنی­دارضریب تبدیل خوراک گردید(05/0P<). مقدار گوارش­پذیری ظاهری پروتئین گندم در دورۀ رشد و دورۀ پایانی برای گندم رقم سرداری و آذر 2 به ترتیب.63/75، 19/75 و 47/64، 66/69 درصد برآورد گردید. مقایسۀ میانگین مقادیر برآورد شده میزان گوارش­پذیری ظاهری پروتئین نشان داد که رقم سرداری دارای گوارش­پذیری ظاهری پروتئین بیشتری نسبت به رقم آذر 2 است(05/0P<). بعلاوه، افزودن آنزیم موجب افزایش معنی­دار میزان گوارش­پذیری ظاهری پروتئین گندم در دورۀ رشد و پایانی نشد(05/0P>). اما در دوره رشد، ضریب تبدیل خوراک جوجه­های تغذیه شده با جیره­های حاوی گندم دارای آنزیم کمتر از مقدار مربوط به جوجه­های حاوی گندم و فاقد آنزیم بودند(05/0P<). به طورکلی، افزودن آنزیم به جیره­های حاوی هر کدام از رقم­های گندم آذر 2 و گندم سرداری می­تواند موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک در دورۀ رشد گردد، اما تأثیر معنی­داری بر گوارش­پذیری ظاهری پروتئین و عملکرد جوجه­های گوشتی ندارد.